Revel Speakers

M16 to średniej wielkości zestawy dwudrożne o wypukłych (zaokrąglonych) ściankach bocznych i typowym układzie głośników, który tworzą 6,5-calowa jednostka nisko-średniotonowa pracująca w zakresie do 2,1 kHz oraz 25-mm tweeter. Obudowa jest wentylowana do tyłu nietrywialnym portem BR o zmiennym przekroju, co ma na celu minimalizację zarówno szumów turbulencyjnych, jak i rezonansów piszczałkowych.

Wrażenie z oględzin amerykańskich (acz produkowanych w Chinach) monitorów jest bardzo korzystne. Powiem więcej: w moim odczuciu, M16 mogą służyć za wzór tego, jak budować monitory głośnikowe średniej klasy. Mamy tu niemalże wszystkie wyznaczniki współczesnych trendów w budowie zestawów głośnikowych: odejście od prostopadłościennych skrzynek, magnetyczne maskownice, wykończenia na wysoki połysk (szkoda jednak, że nie pokuszono się o forniry) czy ukryte mocowania głośników. Plastikowa obręcz woofera została wyklejona miękkim materiałem, który pełni funkcję tłumiącą i uszczelniającą. Drobiazg, a jednak wpływa na odbiór produktu. Terminal głośnikowy jest dobrej jakości, przyjmuje on banany, widełki i gołe przewody.


Trzyelementowy rozpraszacz pełni istotną funkcję, sądząc po jego kształcie. Fałd zawieszenia zachodzi na obrzeże samej kopułki – to też nie może być przypadek.

Jak już wspomniałem, wysokie tony są domeną jednocalowej kopułki, która po oględzinach wydaje się być lakierowana. Została ona umieszczona za charakterystycznym rozpraszaczem, w szerokim i stosunkowo płytkim falowodzie, który poprawia dyspersję wysokich tonów. Revel od samego początku swojego istnienia zwraca uwagę na znaczenie charakterystyk kierunkowych, a w szczególności na wpływ wczesnych odbić (jedno z drugim jest dość ściśle powiązane). Aluminiową kopułkę wyposażono w neodymowy napęd i komorę tłumiącą będącą przy okazji także radiatorem. Dla potrzeb sesji zdjęciowej niestety nie udało nam się jej bezpiecznie zdemontować.

Woofer to solidny, 6,5-calowy głośnik z tłoczonym koszem i napędem ferrytowym. Aluminiowa membrana jest wybarwiona na czarny kolor. Zwrotnica jest wyższego rzędu, zbudowana z elementów przyzwoitej jakości (choć potencjał do modyfikacji jest znaczny). Dla tweetera przewidziano kondensator foliowy, woofer wykorzystuje cewki rdzeniowe i kondensatory elektrolityczne.

Głośnik nisko-średniotonowy z aluminiową membraną ma dość zwyczajnie wyglądający napęd i blaszany kosz z otworami pod dolnym resorem.

Wytłumienie stanowi pojedynczy, ale duży i odpowiednio wycięty płat wełny mineralnej, wciśnięty w dolną i środkową część kilkunastolitrowej obudowy wykonanej z płyt mdf średniej grubości, z dodatkowym wzmocnieniem pośrodku.

Efektywność jest specyfikowana na poziomie 86 dB, co jest wynikiem zupełnie normalnym – szczególnie w dzisiejszych czasach, gdy moc wzmacniaczy jest „tania”. Mój 50-watowy Naim NAP 100 robił z Revelami co chciał, uzyskując naprawdę wysokie poziomy głośności, bez oznak przesteru – tak po stronie wzmacniacza, jak i kolumn. (MS)

Impedancja i faza elektryczna



Podstawkowe Revele nie będą spędzać snu z powiek audiofilom zafascynowanym ich jakością, a chcącym je napędzać z niedrogiego wzmacniacza. Dane wytwórcy mówiące o 6-omowej impedancji są mniej więcej zgodne z rzeczywistością (czego normalnie nie można przyjmować za pewnik), co potwierdza przebieg zmierzonego modułu impedancji. Wartości poniżej 6 Ω występują wprawdzie w niskim i średnim basie, jak również w górnym oraz w niskiej średnicy, jednak spadki nie są wielkie. Minimum 4,3 Ω to nic niepokojącego – tym bardziej, że wartości tej nie towarzyszy przesunięcie fazy elektrycznej (zaledwie +2 stopnie). Z elektrycznego punktu widzenia, Revele M16 są zestawami łatwymi do wysterowania – i to mimo niewysokiej efektywności.

Oba wykresy wskazują na możliwość występowania drobnego zjawiska rezonansowego przy częstotliwości 257 Hz. Nie jest to jednak nic poważnego. (FK)

Postawię sprawę jasno – to jedne z najbardziej muzykalnych podstawkowców w swojej cenie. Nieważne, co włączymy, dźwięk zawsze będzie wciągający i emocjonujący. Próbowałem wszystkiego i było tak w każdym przypadku.
Energia przekazu kumuluje się w basie – ciepłym, pełnym, zaskakująco dużym – nawet jak na spory monitor. Do 20-metrowego pokoju nie trzeba nic więcej, żeby komfortowo słuchać nawet muzyki mocno „ubasowionej”. Niskie tony nie są najszybsze i najlepiej kontrolowane, ale mówiąc szczerze, zupełnie mi to nie przeszkadzało. W energetycznym „Ghost ‘N’ Stuff„ kanadyjski DJ Deadmau5 wciąga słuchacza w świat muzyki elektronicznej, a Revele tylko mu to ułatwiają, udrażniając ścieżkę dla rytmu. Wokal z nałożonym efektem brzmi z mocą i energią, których mogą Revelom pozazdrościć droższe zestawy głośnikowe. Od pierwszych dźwięków rytmika niemal zmusza do tupania stopą.

Mamy koniec czerwca. Żar leje się z nieba, asfalt się topi i jedyne, o czym da się myśleć, to zimne piwo (czytaj: zimna woda). „Water Of Life” wybrzmiało z głośników i mimo oczywistego znaczenia tekstu piosenki, jakoś nie mogłem się skupić na niczym innym niż na wersach o upale. Głos Knopflera był nasycony i bliski, reszta dźwięków rozgrywała się nieco z tyłu. Czuć, że Revele dociążają dźwięk, wszystko jest bardziej krągłe. Te monitory oferują naturalną, rozsądnych rozmiarów scenę, bez przesadnego rozciągnięcia, co często powoduje rozrzedzony dźwięk bez wypełnienia. Nasycenie szczegółów jest dobre, krawędzie są lekko zaokrąglone, jeden dźwięk płynnie przechodzi w drugi. To sprawia, że za bardzo nie odczuwam braku tych informacji, które umykają w porównaniu z moim referencyjnym systemem.


Zwrotnica zawiera 9 elementów rozsądnej jakości. Zważywszy na brzmienie kolumn i łatwy dostęp do płytki, potencjał (i sens) ewentualnych modyfikacji jest duży.

M16 są to najbardziej precyzyjne kolumny w swoim przedziale cenowym, co wcale nie musi być wadą. Wiele odsłuchanych przeze mnie utworów było zupełnie przeciętnych pod względem jakości. Wspomnę tylko o jednym zespole – First To Eleven to grupa bardzo młodych ludzi, którzy nagrywają rockowe covery znanych piosenek z radia i YouTube. Celowo nie wspomniałem o telewizji, bo tam kanałów muzycznych już nie ma. Wracając do meritum, mają oni fajne brzmienie, ale nienajlepszy mastering. Mimo to na Revelach słuchało się ich rewelacyjnie. Wady realizatorskie są zręcznie tłumione radością z grania za pośrednictwem kolumn. Zastosowane sztywne membrany wydają się podczas odsłuchu miękkie, zupełnie niemetalowe. Po raz kolejny potwierdza się to, że nieważne jest z czego robi się głośniki, tylko to, jak się je stroi.

Podobnie jak pozostałe zakresy pasma, również góra zawiera w sobie pewną dozę ciepła. Nie przemknie się żaden ostry dźwięk, który mógłby zakłuć w ucho. Utrata detali jest przy tym minimalna, za to przyjemność z odsłuchu – wielka. Blachy metalowych kapel brzmią mocno i dźwięcznie. W dobrych nagraniach, takich jak „I Robot” The Alan Parsons Project, Revele pozwalają usłyszeć niuanse, które zostały tam zawarte. Za dobre nagrania Concerty się odwdzięczą, a za te gorsze wcale się nie obrażą.

Jeśli dla kogoś basu będzie zbyt wiele, zawsze może przytkać port bas-refleksu, dzięki czemu dźwięk stanie się bardziej poukładany, a mniej efektowny. Polecam skarpetki, oczywiście wyprane. Koniec końców jednak, wolałem dźwięk z otwartymi portami BR – daje on po prostu więcej satysfakcji.